پامال کن...دلم را...
گیرم گلاب ناب شمااصل قمصراست
اما مگرنه حاصل گل های پرپراست؟
صحرا،شهید داده لیلا وقیس هاست،
این سرزمین سبز اگر لاله پروراست
پامال کن هنوزدلم را که غافلی،
پا خورده اش عزیز من این فرش بهتر است
پی می بری که صاحب اندیشه بوده ام
فردا که شهرشاهدتشییع یک سراست
فردا برابریم که صاحب سرشما
باپیکربدون سرمن برابر است
ماوقصاص قبل جنایت؟!نه،گرچه...اه!
قابیل سال هاست که با ما برادراست
تاعشق کوله بارمرابسته، دوستان
جای درنگ نیست که رفتن مقدراست
یک پای داده ایم به این راه وبازهم،
انگارجاده منتظرپای دیگراست
همراه کاروان کسی می روم که گفت
«پایی اگردرازکنی جاده رهبراست»
ماشاعریم وبار رسالت به دوش ماست
شاعر بدون معجزه ای هم پیمبراست
درعین ادعای رسالت، سجودمان
گفتی چرامقابل تندیس وپیکراست؟!
دیدیم کعبه گرم هبل هاولات هاست
گفتیم:پیرو مرشد ما نیز«اذر»است
عرفان اگربه سجده طولانی است عزیز
ابلیس هم زپیرشما مولوی تراست
علی اصغر داوری(کاشمر)
